De werkplek van...Henk Pronk

De schilderachtige 45 jaar van Henk Pronk bij ‘de Gom’

Een officieel jubileum is het niet bij Gom, 45 jaar in dienst. Maar een indrukwekkend getal is het wel in een tijd waarin werknemers van de ene naar de andere job hoppen. Daarom kreeg Henk Pronk toch die officieuze jubileumviering waar hij ‘helemaal niet van houdt’. En ook dit artikel was als het aan Henk ligt (‘opzouten met dat interview’) er nooit gekomen. Maar achteraf zegt de ras-Hagenaar eerlijk dat hij die aandacht ‘toch wel leuk heeft gevonden’.

Het is 1974 en Henkie Pronk, 15 jaar, heeft op de LTS tijd over om bij te verdienen. Hij gaat ’s avonds en in het weekend kantoren schoonmaken. ‘M’n zwager werkte al bij Gom. En toen van school kwam ben ik er fulltime gaan werken. Ik had het er naar mijn zin. Wat ik verdiende? Ik geloof iets van drie of vier gulden per uur. Ik kwam pas toevallig nog een jaaropgaaf uit die begintijd tegen. Dat ik ooit daarvoor heb gewerkt’, lacht hij.

‘De Gom’, zoals Henk zijn werkgever nog altijd noemt, is dan een heel ander bedrijf. ‘Het zal een jaar of acht oud zijn geweest. Gom was nog lang niet zo groot; ik denk dat er een paar honderd mensen werkten. Alleen maar mannen in de schoonmaak, amper vrouwen. Het was allemaal veel eenvoudiger. Simpele planningsborden, mobieltjes had je niet. Ik weet nog dat Gom een kantoortje in Voorburg had. Dat was een klein woonhuis. Als er vergaderd moest worden, deden we het in de kroeg er tegenover. Soms maakten we dagen van zeven uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds. Dat is nou allemaal niet meer mogelijk.’

Handtekening van James Brown

In de loop van de jaren verslijt Henk meerdere schoonmaakopdrachtgevers. Over de leukste hoeft hij niet lang na te denken. ‘Dat was het Congresgebouw in Den Haag. Daar maakten we zalen schoon voor feesten en festivals zoals North Sea Jazz. Regelmatig kwam je er artiesten tegen. Ik heb nog weleens een handtekening van James Brown gekregen.’

Hij groeit uit tot vloerenspecialist. ‘Maar niet zoals het er nu aan toegaat hoor, gewoon met een dweil en een kokosborstel.’ Later wordt Henk allround handyman. ‘Ik heb van alles gedaan. Ik heb ook heel lang TNO schoongehouden. Daar werden de vloeren elke maand in de was gezet. Dat kom je nu niet meer tegen. Daar brachten we ook de post rond. Bij Fokker heb ik nog een tijdje vliegtuigen gepoetst en vliegtuigstoelen ingebouwd. Dan zeggen ze weleens tegen mij: “Het enige wat jij als schoonmaker doet is soppen!” Maar je kunt het zo gek niet verzinnen of ik heb er ervaring in.’

Storingen doorgeven

Alweer ruim vijf jaar werkt Henk voor het Hoogheemraadschap van Rijnland, een waterschap, in dienst van Gom Specialistische Reiniging. ‘Daar loopt een hoop volk van mijn leeftijd rond. Daar kan ik mee lezen en schrijven. Ik zit in de ploeg die het onderhoud doet aan rioolwaterzuiveringsinstallaties. Ik weet onderhand hoe die dingen werken. Ik geef zelfs weleens storingen door als ik een gek geluid hoor. En hier op de zaak regel ik ook nog het magazijn. Bijhouden dat er genoeg spulletjes op voorraad liggen. Ach, je bent een soort manusje van alles.’

Computers

Heeft Henk nooit de behoefte gehad om elders te gaan kijken in die halve eeuw? ‘Nooit. Ze zeggen het wel meer tegen mij: waarom ga je niks met computers doen? Die haal ik uit elkaar, zet ik in elkaar en installeer ze. Dat is een hobby van me geworden. Joh, het gras bij de buren is altijd groener. Ik heb er geen behoefte aan. Ook niet om leiding te geven. M’n leidinggevende is trouwens Richard, mijn jongere broer. Nee, laat mij maar lekker met de bus op pad zijn, klusjes doen. Dat vind ik het mooiste.’

Vrijwilligerswerk doen

‘De Gom’ heeft een speciaal plekje in zijn hart. ‘Wat dat is? Iets van vrijheid. Zeker als je in de buitendienst zelf dingen kunt regelen. Ze laten je daar helemaal vrij in. Het is niet voor niets dat Gom elk jaar een paar honderd jubilarissen heeft. Waar vind je dat?’ Zelf was hij ongewild recent ook een van die jubilarissen. ‘lk wist nergens van. We zouden vrijwilligerswerk gaan doen, een paar van kantoor waren er ook bij. De directeur zou ook nog even langs komen met de koffie. Ik was me nergens van bewust. Peter Hoeijmans kwam ook, en die begint tijdens de koffie met een toespraakje! Er kwam taart aan te pas, ik kreeg een envelop. Nee, gebruikelijk is het niet, 45 jaar. Maar vanwege mijn leeftijd deden ze het toch. En achteraf was het heel erg leuk. Ze hoopten dat ik de 50 zou volmaken!’ En lachend: ‘Nog zeven jaar en drie maanden. Tot dan!’

Bekijk de 1001 werkplekken van Gom